Borački krš je redak reljefni fenomen i uzvišenje odnosno deo ugašenog vulkana, u okviru Rudničkog masiva, koji je nastao pre oko 20 miliona godina, a čini ga niz stena velike čvrstine i postojanosti. Zbog svoje karakteristične boje i svetlucavih delova, Borački kamen koristi se kao ukrasni kamen u građevinarstvu. Njegov najviši vrh se nalazi na 515 m nmv. (Wikipedia)

Prema našim poznatim arheolozima i istoričarima, koji su u više navrata vršili iskopavanja na ovom lokalitetu, Borački krš bio je naseljen nekoliko hiljada godina unazad. Prvo utvrđenje, postavili su Rimljani kojima je bilo značajno kao osmatračnica i čuvar značajnog rimskog puta koji prolazi podnožjem krša.

Još u vreme Vlastimira, pominje se ovo područje kao deo srpske države. Konačno i za duži period to postaje u vreme Nemanjića. Predstavljao je važno vojno-strateško mesto svih srednjovekovnih vladara. Oni su ga rado posećivali, a najveći pečat ostavio je Despot Stefan Lazarević. On je ovde provodio puno vremena i izdao je i neke povelje unutar zidina ovog slavnog grada. Jedna od njih trgovinski sporazum s Dubrovačkom republikom potpisan 1405. godine. Ovuda su prolazili karavani, putovali rudari Sasi, dolazili učeni monasi, zanatlije i umetnici da rade na tvrđavi i zadužbinama. Njome je prolazila saobraćajnica koja je spajala Beograd, rudarske centre na Rudniku, a zatim klisurom Ibra i dolinom Raške vodila ka Dubrovniku. Tim putem stizali su karavani sa luksuznom zanatskom robom, a vraćali su se natovareni srpskim srebrom, zlatom, kožom, vunom, voskom, vinom, medom i sirom. Konačni pad ovog Borča desio se zajedno sa padom Srpske despotovine. (https://www.knicturizam.org.rs/)